May mga pangako na talaga hindi natutupad. Yung pangako na hindi ka nya iiwan. Pag nawala ka para mamamatay sya, mas matagal pa yung pinaghintay mo kesa makapiling sya pero ikaw nagpatuloy at umaasa na babalikan ka nya. Dumating yung araw di sya nagpaparamdam pero umaasa ka pa din na bawat pag tunong ng cell phone mo sya yung magtetext pero hindi pala, dumaan ang mga araw, buwan hindi sya nagtetext ni hi and hello wala. Yung may times na iiyak ka kung maniniwala ka pa sa pangako nya at eto na lang yung pinanghahawakan mo para maghintay pero dumating yung time na nagtext sya at ang sabe break na kayo, wala ka maisip na reply, di mo magawang sumbatan dahil na iintindihan mo sya naiyak ka habang nagtatype ng exam, umiiyak ka din habang gumagawa ng gumagawa ng thesis, d mo na enjoy ang tour maghapon tulog sa bus na sana pag gising mo wala na yung sakit pero pag bukas ng mga mata mo andun pa rin yung sakit at halos lagnatin ka na sa sakit, walang ganang kumain para unting namamatay na yung puso mo kasabay ng unting nadudurog ang puso mo. Tapos babalik sya at natatakot ka na baka pag makita mo sya ulit mamahalin mo sya ulit, o mahal mo pa rin talaga at natatakot ka na baka masaktan ka naman nya at kung kelan ka na magiging masaya sa iba saka ulit sya babalik para masaktan ka, pero minsan sinasabe mo sa sarili mo na hindi ka na umaasa pero madalas naasa ka pa din kasi kahit binura mo na yung mga text nya, matiyaga kang sumulat sa isang papel na ang isinusulat mo ay yung mga pangako nya at madalas kung nakikita yung sarili ko na binabasa yung sulat nya habang tinitignan ko yung picture nya na pilit kong inaalala yung matatamis na alaala at kasabay na nito ang pagbuhos ng luha mo at maalala mo nung time na iniwanan ka nya na pa text lan gamit at di ka man lang kinausap ng maayos, that pangako madalas napapako, only God Promises is true :).